Een eerste prijs met 80,42 punten

Het is zes uur in de ochtend op zaterdag 14 november 2009. De wekker gaat en vandaag moet het gaan gebeuren. Sinds januari is naar deze dag toegewerkt. Een voorbereiding van alle dinsdagen repeteren, twee studiedagen en twee try-out concerten moet vandaag leiden tot een mooi fantastisch resultaat tijdens het concertconcours in Zaandam.

De bus is mooi op tijd aanwezig en iedereen heeft er veel zin in. Om 7:15 uur vertrekken we vanaf het dorpsplein in de richting van Zaandam. Halverwege op de A12 zien we in de verte een aantal blauwe zwaailichten. Politie en twee bergingswagens staan op de vluchtstrook. De resten van één of twee auto’s worden opgeruimd. Op de ene bergingswagen staat duidelijk een wrak van een wagen – een Porsche – die rijp is voor de sloop. Op de andere bergingswagen ligt een grote hoop van oud ijzer. Het is niet helemaal duidelijk of dit nu de resten zijn van de Porsche of dat dit het bouwpakket van een tweede auto is. Het zijn wel erg veel onderdelen…en ik wil niet weten hoe de bestuurder van deze auto er nu uit ziet. Waarschijnlijk is dat ook een bouwpakketje geworden. Hopelijk is dit geen (slecht) voorteken voor de rest van de dag.

Gelukkig is het nog vroeg in de ochtend en levert deze bergingsoperatie geen file op. Gevolg is wel dat de reis naar Zaandam erg voorspoedig verloopt en wij al om 9 uur aankomen – een half uur eerder dan gepland. De concourslocatie, het Zaantheater, is fantastisch. Een ontzettend mooi gebouw met twee theaterzalen. De kleinste van de twee zaken wordt gebruikt als inspeellocatie en de grote theaterzaal is de zaal waar het allemaal gaat gebeuren. De vrachtwagen met slagwerk kan in een laad- en losdok worden gereden en binnen no-time is al het slagwerk uitgeladen en naar de plaats van bestemming vervoerd. Tijd voor een kopje koffie in de centrale ruimte van het theater.

Het is half elf. De spanning begint op te lopen. Iedereen pakt zijn instrument en gaat naar de inspeelruimte om wat warm te blazen en af te stemmen. De trompetten moeten zich inhouden en de energie sparen voor straks. Vijf voor elf. De slagwerkers verlaten de inspeelruimte en begeven zich naar de grote theaterzaal, zodat direct na het voorgaande optreden kan worden begonnen met het opbouwen van het slagwerk. Vanuit een kleine luidspreker in de kleedruimte kan worden geluisterd naar het orkest dat voor ons speelt. Dat klinkt niet erg best. Dat kunnen wij beter, maar dat moeten we nog wel even bewijzen.

Vijf over elf. Het moment van de waarheid is daar. Het slagwerk wordt op het podium van de grote theaterzaal geplaatst en de muzikanten gaan zitten op de stoelen die al klaar staan. De zaal is helaas bijna leeg. Iets wat jammer genoeg bijna altijd het geval is bij een concours. De juryleden zitten met zijn drieën recht voor het podium. Rechtsboven de jury zit een rij met publiek. Dat zijn onze eigen supporters uit Doornenburg. Verder bovenin de zaal zit ook nog wat publiek, maar dan houdt het op. De presentator van het concours kondigt ons aan en Emile – onze dirigent – komt naar voren. Onder luid gejuich van het publiek – onze eigen supporters 🙂 – gaan we beginnen aan ons concoursprogramma.

Het gaat best goed. Je merkt dat er hier en daar wat spanning is. Iedereen laat hier en daar een steekje vallen, maar grote fouten worden er niet gemaakt. Achteraf is iedereen ook erg tevreden over de uitvoering die we hier gemaakt hebben. Het vele werk is niet voor niet geweest en er is op het juiste moment gepiekt. Ook Emile is erg tevreden over de vertoning van het orkest: “Vandaag hebben we gepresteerd op de toppen van ons kunnen.”

Het duurt nog een uur of twee voordat de uitslag bekend wordt gemaakt. Het slagwerk wordt alvast weer in de vrachtwagen geladen en terugvervoerd naar Doornenburg. Ondertussen gaat iedereen weer naar de centrale hal van het theater en wordt er nagepraat over het optreden. Broodjes kroket vinden gretig aftrek en de eerste biertjes gaan al over de toonbank. Iedereen is tevreden over de uitvoering en er wordt druk gespeculeerd over het aantal punten dat is behaald. Het oorspronkelijk doel is/was promotie naar de 3e divisie. Hiervoor moet minimaal 85 punten worden behaald. En hoewel iedereen erg tevreden is over de uitvoering, is wel duidelijk dat promotie er vandaag niet in zal zitten. Misschien 82 of 83 punten is de algemene verwachting. Ralph Peters – dirigent van het orkest in Doornspijk waar wij een paar weken geleden een try-out concert hebben gegeven – is ook één van de personen die in het publiek heeft gezeten. Hij geeft aan dat het orkest een goede uitvoering heeft gegeven, maar dat dit moet worden gezien als een eerste stap in de goede richting. Hij geeft aan dat het orkest heeft gepresteerd op het randje van de eerste prijs. Dus rond de 80 punten. Achteraf blijkt dat Ralph dit goed heeft ingeschat.

Kwart voor twee. Menig biertje heeft ons inmiddels al goed gesmaakt en iedereen verplaatst zich naar de theaterzaal voor de uitslag. Doornenburg neemt plaatst op de eerste rijen rechtsvoor het podium. Op het podium zit het orkest dat als laatste heeft opgetreden. Dit is een B-orkest van een grote vereniging en bestaat uit allemaal jeugdleden. En voornamelijk vrouwen/meisjes. Dat laatste gaat niet onopgemerkt voorbij en een vleeskeuring vindt direct plaats: “Ik ga bij dat orkest spelen” en “De tweede van rechts!”.
Tijd voor de uitslag. Het eerste orkest – een fanfare – krijgt ruim 86 punten, een eerste prijs met promotie. De toon is direct gezet. 86 punten! Dat is erg veel. Is er misschien mild(er) gejureerd en kunnen wij ook iets in die richting gaan halen? Het tweede orkest – het harmonieorkest dat voor ons aan de beurt was en niet zo goed klonk – behaalt 77 punten en dus een (terechte) tweede prijs. En dan zijn wij aan de beurt. Alvamar Overture 80 punten rond en Land of Legends 80,84 punten. Een gemiddelde van 80,42 punten en een eerste prijs. Tja…

Een eerste prijs is zeker geen slechte prestatie. Zeker gezien het feit dat de jurering de laatste jaren erg streng is geworden. Echter de verwachtingen lagen iets hoger. En al zijn het maar een paar puntjes, toch heeft iedereen toch een beetje een kater over het behaalde resultaat. Er wordt nog lang nagepraat over de uitslag. Opvallend is het feit dat de harmonieorkesten duidelijk lager zijn gejureerd als de fanfareorkest. Alle vier de fanfareokesten hadden een dikke eerste prijs, waarbij 3 van de 4 orkesten promoveerden naar een hogere divisie (meer van 85 punten). Aan de andere kant werd door de mensen die er verstand van hebben al voorspeld dat wij rond de 80 punten zouden gaan halen. Dus wat dat betreft is de uitslag dus waarschijnlijk wel terecht. Het blijft echter altijd een jurysport en dus is er altijd ruimte voor discussie.

Op het moment dat wij willen vertrekken uit Zaandam is net Sinterklaas aangekomen. Hierdoor moeten we eerst een stukje lopen voordat we bij de bus zijn en kunnen beginnen aan de terugreis naar Doornenburg. Deze reis verloopt voorspoedig en in een gezellige sfeer. Rond 16:20 komen we aan in Doornenburg en zijn we precies op tijd om de intocht van Sinterklaas in Doornenburg mee te maken. In het Ontmoetingscentrum is er nog kort een moment waarbij Rob – de voorzitter – iedereen bedankt voor de inzet. Ook bedankt hij de “inleen”-muzikanten die zich bereid hebben gesteld om ons tijdens het concours te ondersteunen.

En hiermee komt er een einde aan een periode waarin het orkest opnieuw is gegroeid. Sinds de komst van Emile in april 2004 is het orkest muzikaal erg vooruit gegaan. Helaas is dit niet tot uitdrukking gekomen in de uitslag van het concertconcours, maar we zijn duidelijk wel op de goede weg. Het doel blijft gehandhaafd. Wij willen en zullen een keer gaan promoveren naar de 3e divisie, omdat wij vinden dat we daar thuis horen. Deze keer is het niet gelukt, maar wie weet de volgende keer wel.

p.s. De opnames van ons optreden in Zaandam zullen een dezer dagen via deze internetsite te bekijken zijn.